کار‌کرد‌ها و مؤلفه‌‌های بنیادین تولید ناب
قرن بیستم شاهد دو انقلاب در صحنه تولید بود.
انقلاب اول را پس از جنگ جهانی اول هنری فورد و آلفرد اسلون
کار‌کرد‌ها و مؤلفه‌‌های بنیادین تولید ناب
پی ریزی کردند که منجر به ظهور تولید انبوه و پایان عصر تولید
صنعتی ( تولید دستی) شد و انقلاب دوم توسط « تاایچی اهنو »
در شرکت خودروسازی تویوتا صورت گرفت که با محوریت حذف
اتلاف، اتمام عصر تولید انبوه و زایش تولید ناب را در پی داشت.
تولید ناب در واقع شیوه تولیدی است که ضمن به کارگیری فواید تولید انبوه و تولید دستی، با
هدف کاهش ضایعات و حذف هر فعالیت بدون ارزش افزوده شکل گرفته است.
بر این مبنا تکنیک ناب با کمک مجموعه ابزارهای خود می‌تواند نقش بنیادینی در اصلاح و بهبود فرایندها
داشته باشد.
پس می توان سه مرحله را در شیوه‌های تولید در نظر گرفت:
۱) تولید دستی (مبتنی بر حرفه و هنر):
در این شیوه تولید، کارگران ماهر با به کارگیری ابزار آلات ماشینی چند کاره، محصولاتی غیراستاندارد را در حجم کم و تنوع بالا به
صورت سفارشی برای خریدارانی خاص تولید می کردند. طبیعی است که این ویژگی منجر به قیمت زیاد محصول می شد. امروزه
در ساخت ماهواره ها، سفینه های فضایی و مشتریان با سلیقه های خاص این شیوه کاربرد دارد.
۲) تولید انبوه:
این شیوه تولید اولین بار توسط آدام اسمیت در قرن هیجدهم مورد تحلیل قرار گرفت و برتخصص و تقسیم کار و مفاهیمی چون مقیاس
اقتصادی تولید و شیوه های تجزیه و تحلیل هزینه و سود و حجم فعالیت تاکید دارد. از ویژگی های دیگر این شیوه تولید این است که
محصول توسط متخصصان طراحی و بوسیله کارگران غیرماهر تولید می شود. نیروی کار به آموزش کم احتیاج دارد و سازماندهی به
صورت ادغام عمودی کامل است. تنوع محصولات نیز محدود است ولی به خاطر حجم بالای تولید روند قیمت ها نزولی است.
۳) تولید ناب:
زادگاه تولید ناب، شرکت تویوتا در جزیره ناگویای ژاپن است. در دهه ۱۹۳۰ ای جی تویودا با مهندس شرکت (تاایچی اهنو) به آمریکا
سفر کرده و از شرکت اتومبیل سازی فورد بازدید کردند و به این نتیجه رسیدند که اصول تولید انبوه قابلیت پیاده سازی در ژاپن را ندارد
زیرا این سیستم پر از اتلاف است. بر این مبنا، آنها شیوه جدیدی را که بعدها «ناب» نام گرفت ایجاد کردند.