تئوری

  تئوری محدودیت یا تئوری محدودیت ها   ایده اصلی تئوری فوق بر مدیریت گلوگاه ها استوار است، این تئوری مدعی است که به بهبود مستمر ازطریق  شناسایی محدودیت ها وگلوگاه های تولیدی در سازمان منجر خواهدشد، بدین ترتیب تمرکز اصلی این تئوری ابتدا شناخت محدودیت ها و سپس مدیریت بر روی آنها در جهت افزایش کارایی سیستم است. تئوری محدودیت ها مانند فلسفه مدیریت ژاپنی تولید به موقع مبتنی بر بهبود مستمر است و از این نظر هر دو در مقابل نگرش سنتی قرار می گیرند،‌اما تفاوت عمده آن با نظام به موقع (JIT) در این است که فلسفه به موقع بر کاهش موجودی ها و حذف اتلاف ها متمرکز می شود درحالی که تئوری محدودیت ها بر محدودیت ها و حذف آنها تاکید می کند. (بیشتر…)