تئوری محدودیت یا تئوری محدودیت ها
ایده اصلی تئوری فوق بر مدیریت گلوگاه ها استوار است، این تئوری مدعی است که به بهبود
مستمر ازطریق شناسایی محدودیت ها وگلوگاه های تولیدی در سازمان منجر خواهدشد،
بدین ترتیب تمرکز اصلی این تئوری ابتدا شناخت محدودیت ها و سپس مدیریت بر روی
آنها در جهت افزایش کارایی سیستم است.
تئوری محدودیت ها مانند فلسفه مدیریت ژاپنی تولید به موقع مبتنی بر بهبود مستمر است و از این نظر هر دو در
مقابل نگرش سنتی قرار می گیرند،اما تفاوت عمده آن با نظام به موقع (JIT) در این است که فلسفه به موقع بر کاهش
موجودی ها و حذف اتلاف ها متمرکز می شود درحالی که تئوری محدودیت ها بر محدودیت ها و حذف آنها تاکید می کند.
تئوری محدودیت ها را می توان نگرش سیستماتیک نوین در فرایند تفکر نامید. تئوری محدودیت ها و مدیریت محدودیت ها
قصد دارد که شانس ایجاد یک تغییر نتیجه بخش وموثر را افزایش دهد. تئوری محدودیتها معتقد است که هر سیستم لااقل
دارای یک محدودیت است و وجود محدودیت ها نشان دهنده پتانسیل برای رشد و انجام تغییرات نتیجه بخش است.
برخلاف روش های سنتی که بر شاخص هزینه عملیاتی تمرکز دارند و یا روش تولید به موقع که توجه خاص بر کاهش
موجودی ها می کند تمرکز اصلی تئوری محدودیت ها بر افزایش بهره وری ازطریق مدیریت محدودیت ها و افزایش خروجی
های تولیدی یا دست یافت سازمان است.
در این نوشتار سعی بر آن است تا ضمن بیان تاریخچه ای از تئوری محدودیت ها، اصول مفاهیم و تعاریف اولیه آن را بیان
کرده و سپس به معرفی و طرح فرایند تئوری محدودیت ها و پنج ابزار آن می پردازیم.
تئوری محدودیت ها مبتنی بر بهبود مستمر بوده و تمرکز اصلی آن بر شناسایی محدودیت ها و گلوگاه های تولیدی و خدماتی
با این نگرش که هر واحد تغییر در محدودیت حداکثر تغییر را در کل سیستم ایجاد می نماید و ابزاری برای افزایش مستمر
دست یافت کل سازمان است، اجرای موفق تئوری محدودیت ها مستلزم اجرای الگوریتمـی با ۵ گام اساسی و توجه به قواعد
خاصی است.
لینک دانلود ….تئوری محدودیتها